Walne Zebranie Oddziału ZLP
Szanowne Koleżanki i Koledzy,
w sobotę, 30 marca, o godz. 12.00, zgodnie ze statutem, odbędzie się Walne Zebranie Oddziału, żeby dokonać wyboru władz oraz delegatów na Zjazd ZLP, który odbędzie się 8 czerwca w Warszawie.
Walne Zebranie wybierze prezesa, zarząd (5 osób), komisję rewizyjną (3) i sąd koleżeński (3) oraz delegatów na Zjazd do Warszawy. Wybiera się 1 delegata na 5 członków. A że jest nas obecnie 25, to wybierzemy 5 delegatów. Jest jednak możliwość, iż będzie 6 delegatów, gdyż w ostatnim tygodniu lutego Komisja Kwalifikacyjna w stolicy rozpatrywała aż 5 podań kandydatów zielonogórskich. Miejmy nadzieję, że część zostanie załatwiona pozytywnie.
Bardzo proszę o wygospodarowanie czasu 30 marca i przybycie na spotkanie.
************************************************
„Czego nam brakuje, by
tworzyć arcydzieła?”
Debata
literacka na uniwerku
*************************************************
Nagroda Literacka im. Andrzeja K.
Waśkiewicza Święto literatury lubuskiej
W piątkowe popołudnie (30 XI), w szacownym gmachu Muzeum Ziemi
Lubuskiej, wręczono po raz dziewiąty Nagrodę Literacką im.
Andrzeja K. Waśkiewicza - przyznawaną przez oddział Związku
Literatów Polskich w Zielonej Górze.
Oddział ZLP już 57 lat trwa „na posterunku” i tworzy - w sposób
zapewne niezauważalny dla większości mieszkańców regionu i
Zielonej Góry - historię miasta i województwa. Pisarze, poeci,
krytycy piszą i wydają książki, które tutaj zostaną na zawsze,
bo składają się na lokalną rzeczywistość, a zarazem ją
opisują. Mimo niewielkiego dziś szacunku dla słowa pisanego,
gdzieś w bibliotekach, archiwach te prace na pewno przetrwają.
Andrzej K. Waśkiewicz, patron nagrody, był związanym ongiś z
Zieloną Górą poetą, krytykiem, edytorem, animatorem życia
literackiego. Teraz udział w uroczystości wzięła (i bierze co
roku) jego żona Anna Sobecka, zresztą kiedyś zielonogórska
dziennikarka radiowa i tłumaczka.
Przewodnicząca Kapituły nagrody A. K. Waśkiewicza, dr Mirosława
Szott odczytała protokół. Nominacje do Nagrody
otrzymali: Władysław Klępka (poeta), Małgorzata
Mikołajczak (profesor UZ, literaturoznawczyni) i Agnieszka Ginko-Humpries
(poetka, pisarka). Ostatecznie Kapituła zdecydowała, że
tegorocznym laureatem został – Władysław Klępka. Artysta
otrzymał szklaną statuetkę z zatopionym autografem A. K.
Waśkiewicza i stosowny dyplom, ponadto Nagroda miała również
wymiar finansowy, co dla każdego „chudego poety” jest istotne.
Fundatorem był prezydent Zielonej Góry.
Kapituła pracowała w składzie: Mirosława
Szott - przewodnicząca, Alfred Siatecki - sekretarz, Jolanta Pytel, Paulina Korzeniowska, Katarzyna Jarosz-Rabiej.
Ponadto została przyznana Specjalna Nagroda Literacka prof.
Małgorzacie Mikołajczak za długoletnie wspieranie lubuskich
literatów, za promowanie na Uniwersytecie kolejnych magistrów i
doktorów podejmujących sprawy twórców i ich pisarstwa w regionie,
za książki, prace i eseje o poczynaniach środowiska. Nagroda ta
przyjęła wymiar konkretny w postaci obrazu wybitnego polskiego
artysty plastyka prof. Andrzeja Strumiłły.
Nagrody wręczali: Anna Sobecka,
która przybyła z Gdańska, w towarzystwie prezesa oddziału ZLP
Eugeniusza Kurzawy.
HG
Laureatem Nagrody im. Andrzeja K. Waśkiewicza został Władysław Klępka. Laury wręcza Anna Sobecka, obok dr Mirosława Szott, przewodnicząca Kapituły. -------------------------------------------------------------------------------
„Czego nam brakuje, by
tworzyć arcydzieła?”
Debata
literacka
W
środę, 5 grudnia 2018 r., w Bibliotece Głównej Uniwersytetu
Zielonogórskiego odbyła się debata literacka pod hasłem „Czego
nam brakuje, by tworzyć arcydzieła?”.
Pomysłodawcą
debaty był Eugeniusz Kurzawa, prezes oddziału ZLP,
współorganizatorką dr Mirosława Szott z BUZ. Zaprosili do
udziału lubuskich poetów, pisarzy i naukowców, którzy – przy
obecności publiczności – w dwóch turach (każdy po 5 minut)
wypowiedział się, ustosunkował do tez, które wygłosił E.
Kurzawa. Brzmiały one – uogólniając tak:
żaden
z lubuskich pisarzy nie przebił się i nie „usadowił się” w
obiegu ogólnopolskim. Nie chodzi oczywiście o zdobyte tu i ówdzie
nagrody w ogólnopolskich konkursach literackich, nawet o książki
wydane w prestiżowych wydawnictwach o znaczeniu krajowym, o
entuzjastyczne nawet recenzje, udział w zjazdach, seminariach,
warsztatach literackich. Idzie o to, że w zasadzie nikt poza dwiema
– moim zdaniem - postaciami, o których niżej – nikt ze
środowiska pisarskiego Ziemi Lubuskiej w okresie powojennym nie
wszedł na trwałe do obiegu ogólnopolskiego, nie usadowił się
tam, nie wypłynął i nie wpływa na kształt literatury polskiej!
Nie wprowadził do literatury polskiej dzieł i wartości, wobec
których każdy, niemal każdy, powinien się wypowiedzieć,
ustosunkować do nich. A tylko wtedy możemy mówić, iż pisarz,
autor jest kimś znaczącym.
Prowadzący
debatę podkreślił, iż wciąż nie mamy kogoś na miarę
białostockiej gwiazdy Edwarda Redlińskiego, czy Urszuli Kozioł z
Wrocławia lub Rafała Wojaczka, albo Erwina Kruka z Warmii i Mazur,
albo nawet z tychże Mazur Zbigniewa Nienackiego, słynnego „Pana
Samochodzika” (tu brał pod uwagę bardziej sławę niż wartości
literackie jego dzieł).
Wiadomo,
że u nas świat zaczął się w 1945 r. Dlaczego jednak tygiel po
tymże 1945 r., odwilż październikowa po 1956 r. nie przyniosły
tutaj takich dokonań, takiego fermentu, który zaowocował
niepowtarzalnym „Awansem”, „Konopielką”, przejmującymi
wierszami mazurskimi Kruka, sztukami teatrów studenckich do tekstów
U. Kozioł i innymi dziełami pogranicza i lat fermentu?
Każdy
z gości (a na końcu do głosu dopuszczono chętnych z publiczności)
wypowiadał się w miarę szczegółowo, choć chyba żadna z
wypowiedzi nie była bezpośrednim ustosunkowaniem się do „zarzutów”
Kurzawy. W zasadzie nikt nie powiedział odważnie (co zresztą
sugerował pomysłodawca dyskusji), iż po prostu miejscowym twórcom
zabrakło talentu. Oczywiście wymieniano ciekawe publikacje,
wspominano dokonania takich pisarzy jak Trziszka, Dowgielewicz,
Morawski, Fedorowicz, ale zgodnie wszyscy przyznali, iż arcydzieła
na Ziemi Lubuskiej nie powstały. Nawet jeśli Olga Tokarczuk
urodziła się w (szpitalu) w Sulechowie, a wychowała w Klenicy,
to nie jest, niestety, Lubuszanką i jej twórczości oraz osoby nie
da się przypisać do tej ziemi. E. Kurzawa natomiast wskazał, że
jego zdaniem dwie tylko postacie z regionu weszły (wejdą na stałe)
do kanonu literatury polskiej: poetka gorzowska Papusza i Andrzej K.
Waśkiewicz, poeta, literaturoznawca, edytor, krytyk.
Debatowali:
prof. Małgorzata Mikołajczak, poeta Czesław Sobkowiak,
dr Kamila Gieba, dr Paulina Korzeniewska, dr Arkadiusz
Kalin (Gorzów), dr Andriej Kotin, prozaik Alfred
Siatecki. Nie mogły wziąć udziału w spotkaniu Ewa
Mielczarek i Beata Patrycja Klary (również Gorzów),
obie wcześniej zaproszone.
Zapis
rozmów i wypowiedzi ukaże się w całości w periodyku UZ
„Filologia Polska”, streszczenie zaś w piśmie „Pro Libris”.
Kto wie, czy to nie jest początek jakiejś generalnej dyskusji o
lubuskim środowisku literackim, o jego kondycji pisarskiej.
Dyskutanci w Bibliotece Uniwersyteckiej
***************************************************************************
Krzysztof
Jeleń, głogowski poeta, członek oddziału ZLP w Zielonej Górze, doczekał się
filmu na temat swojej twórczości. Produkcja powstała z inicjatywy studentów
kierunku Nowe Media Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej. Premiera odbędzie się
6 czerwca. Film koresponduje z przygotowywaną do druku w uczelnianym
wydawnictwie książką Aleksandry Budzinowskiej, która jest absolwentką PWSZ w
Głogowie i laureatką pierwszej nagrody przyznanej w konkursie z okazji 10-lecia
uczelni na najlepszą pracę licencjacką. Praca absolwentki nosi tytuł „Książka
niedokończona. O życiu i twórczości Krzysztofa Jelenia”.
– Praca ma charakter pionierski. Autorka jako pierwsza
prezentuje biografię poety, odbiór jego twórczości oraz poddaje ją analizie.
Nikt wcześniej nie pochylił się nad twórczością znanego w środowisku, cenionego
w Głogowie poety. Nigdy też nie powstał film na temat głogowskiego artysty
– mówi dr Sławomira Lisiecka, dyrektorka Instytutu Humanistycznego PWSZ w
Głogowie.
Premiera filmu połączona z promocją książki
Aleksandry Budzinowskiej odbędzie się 6 czerwca w PWSZ.
Krzysztof Jeleń (w środku) ze studentami PWSZ w Głogowie. Wcześniej - prezentacja filmu o nim, a także wycinek z prasy na temat pracy licencjackiej o poecie.
Haniebne decyzje rządzących
LIKWIDACJA NAZW ULIC UPAMIĘTNIAJĄCYCH WYBITNYCH POLSKICH
PISARZY Łódź: Likwidacja ulic: Rudnickiego, Szenwalda,
Kruczkowskiego, Standego, Wandurskiego. Woj. dolnośląskie: Wrocław, Chojnów, Dzierżoniów,
Marcinowice, Oborniki Śląskie, Polanica Zdrój, Świdnica, Wałbrzych – likwidacja
ulic Kruczkowskiego. Woj. śląskie: Katowice – likwidacja pl. Szewczyka, Częstochowa
– likwidacja ul. Kruczkowskiego, Mysłowice – likwidacja ul. Rudnickiego, Ruda
Śląska – likwidacja ul. Kruczkowskiego, Zabrze – likwidacja ulic Kruczkowskiego
i Szenwalda, Racibórz – likwidacja ul. Kruczkowskiego, Łazy – likwidacja ul.
Kruczkowskiego. Woj. wielkopolskie: Środa Wlkp., Września – likwidacja ulic
Kruczkowskiego. Warszawa: Likwidacja ul. Kruczkowskiego. (wykaz sporządzony przez Grzegorza Wiśniewskiego z ZG ZLP na
podstawie artykułów i notatek prasowych, być może niepełny) „PISARZE WYKLĘCI” umieszczeni w 2017 r. na liście
IPN; warto zwrócić uwagę na niektóre daty i miejsca śmierci pisarzy: Julian BRUN - ur. 21. IV. 1886
r. w Warszawie, zm. 28. IV. 1942 r. w Saratowie; Bruno JASIEŃSKI - ur. 17. VII.
1901 r. w Klimontowie koło Sandomierza, zm. 17. IX. 1938 r. w Moskwie; Leon KRUCZKOWSKI - ur. 28. VI.
1900 r. w Krakowie, zm. 1. VIII. 1962 r.
w Warszawie; Lucjan RUDNICKI - ur. 2. I.
1882 r. w Sulejowie k. Piotrkowa Trybunalskiego, zm. 8. VI. 1968 r. w Warszawie; Stanisław Ryszard STANDE - ur.
16. XI. 1897 r. w Warszawie, zm. 1. XI.
1937 r. w ZSRR; Lucjan SZENWALD - ur.
13. III. 1909 r. w Warszawie, zm. 22.
VIII. 1944 r. koło Kurowa pod Lublinem; Wilhelm SZEWCZYK
- ur. 5. I. 1916 r. w Czuchowie
koło Rybnika, zm. 8. VI. 1991 r. w
Katowicach.
|
|
